(Han Baas) - De zoek-functionaliteit neemt nu ook de kop van het artikel mee, in de tekst van het artikel werd al gezocht.

(RdV) - "Nu ook eens iets van Rens?" schreef ik gisteren. En zie: vanmorgen om 6:02 uur viel onderstaand verslag in mijn mailbox. Blijkbaar vannacht geschreven, het lijkt Manuel wel... Maar het is toch echt van Rens, die zijn beleving van het Hogeschool Zeeland Toernooi met U wil delen. Wedden dat U het ook in één adem uitleest? Daar gaan we:

Voor het zoveelste jaar laadt Harrie zijn groene hutkoffer in de auto, ik mijn rode handbagagekoffer. We zijn gewoontedieren. Ieder jaar hetzelfde huisje, waar we elk jaar wel wat te zaniken hebben. De tv doet het bijna nooit, en de € 65 euro die we betalen voor de eindschoonmaak wordt vast ergens anders aan besteed. Het stof van 5 jaar geleden ligt nog steeds onder mijn bed. Maar Harrie en ik hebben niets nodig, we komen tijd te kort. Alleen maar ouwehoeren, dag in dag uit. Op het strand, op een terras of in de achtertuin van het huisje. Ik steek de ene peuk na de andere op, en Harrie eet paprika’s of het appels zijn, alleen de gele en de rode. De groene lust hij niet.

Harrie formuleert zijn doelen. Onder de drie hoofddoelen hangt hij nog 3 subdoelen. Alleen daar krijg ik het al benauwd van. Mooie aanvallend partijen, 1 echte glanspartij waar je de vingers bij aflikt, veel punten..u kent het wel. Mij lijkt 1 hoofddoel, een TPR van 1900, top. Als ik hoor dat Harrie 1 subdoel heeft namelijk, boven mij eindigen qua TPR, dan formuleer ik direct een nieuw hoofddoel, zo gaat dit met doelen. Ik moet boven Harrie eindigen.

Harrie spreekt dit subdoel ieder toernooi uit, en eindigt bijna altijd boven mij. Ik blijft in de buurt maar vaak een toontje lager. Daar moet verandering in komen maar hoe. Er is altijd wat. Meestal gooi ik het onder het mom van “een toernooi van 9 of 10 ronden is te lang”. Scoor dus slecht in de latere rondes. Of ik tref “te veel jonge tegenstanders die zwaar underrated zijn” dan weer ‘’ik moet altijd rijden, dat kost ook energie” Het is niet makkelijk maar hier is het recept voor succes.

Je start met een nul tegen een IM, waartegen je gewonnen blijkt te hebben gestaan. Niet dat ik hier iets van heb gemerkt, zelfs wat IM’s en FM’s zagen het in een uitgebreide analyse niet. Hierin was ik natuurlijk figurant, de stukken vlogen over en weer, geen speld tussen te krijgen. Maar niemand vond Txg4 zoals Rob eerder publiceerde. Totdat ik hulp kreeg van een GM, Jorden, hij vond de zet er wel leuk uitzien.

De 2^e ronde krijg je in een zwitsers-jojo systeem een makkie. Mijn makkie was de Duitser Turb. Hij was niet van plan makkelijk het punt te overhandigen. Ik speel met zwart 2….g6. Heel onschuldig. Maar dat geeft Turb aanknopingspunten. Direct 3. h4. Kan dat zomaar. Blijkbaar. Ik word helemaal zoek gespeeld vanaf zet 15 tot 25. 20 zetten lang staat hij +3. Ik krijg geen poot tussen de deur. Als ik denk die toch te hebben, kan hij deze er genadeloos afhakken en verbeteren naar +10.
Dat laat hij zitten, even doorgaam met martelen vindt hij ook wel wat. Op uithoudingsvermogen blijf ik overeind. Turb accepteert een soort eeuwig schaak wat het niet is, maar durft niet met de koning het open veld in te rennen. Hij pakt zonder de remise te claimen of een blik van “remise”, het uitslagenformulier en vult 0,5-0,5 in. Aannemende dat ik hier niets op aan te merken heb. Hiermee kan ik thuiskomen. O nee toch niet, daar zit Harrie die wel een heel punt heeft.

Dan komt de bye. We zijn er nog niet uit of dit ons helpt of niet. Is dit even uitrusten terwijl de anderen zich kapot knokken. Of is dit uit het ritme, terwijl anderen er lekker in blijven. Ik geniet vooral nog van mijn half en de vrouwen EK finale. Met roze koeken op de bank, Harrie met Heineken 0,0%. Het feest is compleet.

Ronde 4 is van hetzelfde kaliber als ronde 2. Dhr. Andre van Kuijk. Een hele aardige man die samen met 3 zoons meespeelt. Harrie en ik nemen ons voor samen meer punten te halen dan familie Kuijk.
Winnen helpt dan in zo’n onderling duel. Met het witte leger ruk ik op om vervolgens door zwart weer net zo snel terug getimmerd te worden. 42 zetten balanceert de evaluatie tussen equal en slightly better. Niets bijzonders dus. Van Kuijk biedt zuchtend remise aan, hij ziet geen winstkansen meer. Ik ook niet, maar dat maakt me niet uit, met het increment blijf ik desnoods doorgaan tot morgenochtend. Ik zal winnen. Ik met dubbele torens tegen een dame. Grootmeesterlijk probeer ik eerst alle makkelijke plannen, waarin ik geen risico loop. Torens verdubbelen op de c-lijn en kijken hoe hij reageert. Niet goed… eindelijk niet goed. Hij verwacht een schaak maar ik snijd eerst de pas van de koning af en geef daarna mat. Teleurgesteld vertelt mijn tegenstander dat dit al de 3^e keer in het toernooi is dat hij bijna remise speelt tegen 1800 en hoger. Bijna ja, bijna. Maar ja dan doe ik er nog een schep bovenop. Weet u dat ik in de eerste ronde bijna van een IM had gewonnen. Het punt is binnen. Mijn toernooi start als een auto in Siberië.

Ik ben omhoog gejojood. Rating 2138. Het vertrouwen in mijn kunde van het spel zit op de schaal van 1 tot 10 op een 4. Ruim onvoldoende dus. Tegen IJzermans is verliezen niet erg, als het proces maar opwaarts gaat. Ik verongeluk in de opening met zwart en vecht de hele avond als een leeuw. Ik verbruik al mijn tijd, wat ik overigens in alle voorgaande ronden deed, een slecht teken. Werkschaak, niets gaat nog vanzelf. De schade die ik in de opening heb aangericht is onherstelbaar. IJzermans bijt zich vast in mijn zwakke pionnetjes. Krampachtig probeer ik ze te behouden. Dat lukt, maar daardoor staan mijn stukken helemaal vastgeroest. Flexibel schakelt wit over naar een aanval op mijn koningsvleugel. Mijn troepen zijn niet mobiel genoeg om hierop te reageren. In tijdnood zak ik door mijn hoeven.

10 minuten te laat schuif ik aan voor ronde 7, met zwart. Eigenlijk komen Harrie en ik standaard later. Psychologische oorlogsvoering noemen we dit. Echt werken doet het nog niet, maar we houden het erin. Freeke is mijn tegenstander. Rating 1772. We raffelen wat zetten af totdat mijn tegenstander voor het eerst serieus gaat kijken. Out of book. Op eigen kracht bedenkt hij loper f4. Dat heb ik nog niet tegen me gehad in die opening. Nu dit weer. Eens kijken. Dan zie ik dat ik gratis een pion kan snaaien op d4. Die kan hij niet terugslaan met het paard van f3. Dan heb ik een vorkje met e5. Loper f4 is een blunder. Met mijn pion op d4 val ik direct zijn paard op c3 aan. Die moet weg. Mijn paard op f6 timmert dan ook de pion op e4 eraf. Volgt u het nog, ik wel. De zet daarna sla ik ook nog even op c3. Drie pionnen voor na 9 zetten. Pacman zou er jaloers op zijn. Freeke gaat noodgedwongen over op een alles of niets plan. Mijn koning mat zetten. Tussen de zetten door kijkt hij vooral op de borden om hem heen, hij kan de eigen stelling niet meer aanzien. Kent u dat. Zijn plan faalt hopeloos, en hij geeft op. Ik heb nog nooit zo’n slechte opening gespeeld verzucht hij. Het punt is in de pocket.

Als we de balans opmaken blijkt dat er voor mijn nog geen prestatie van formaat bij zit. Ik verlies wanneer dat wordt gevraagd en win wanneer dat moet. Op Turb na. Tevreden ben ik nog niet. Waar is de vorm van de eerste ronden van Gibraltar… is die ook in vlammen opgegaan net als de schaakborden die ik daar in de laatste ronden in brand heb gestoken als therapie tegen verliezen. Eerst maar weer een goede tegenstander krijgen. Het is zover.

Meneer Smeets. Ik merk dat ik er zin in heb. Geen idee waarom maar ik voel vorm. De opening komt uit de verf en het calculeren gaat soepeler. Rond zet 10 speel ik met wit f4. Double-edged, maar ik wil actie in de tent. Objectief gezien misschien niet de allerbeste, maar tegen oude mannen moet het spel scherp worden gespeeld. Ze rekenen, schijnt, minder goed dan voorheen en kunnen zich verslikken in giftige hapjes die ik ze toeschuif. Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen. Niets blijkt minder waar. Smeets vindt in mijn ogen de juiste voortgang maar het blijft double-edged. En dan komt de tijdnood. Mijn koning staat ietsje pietsje beter. Met mijn zware stukken terroriseer ik de vijandelijke koning. Van ellende geeft hij een toren weg. Als na 40 zetten de rookwolken optrekken geeft hij op. In de analyse blijkt mijn tegenstander een hele sympathieke man die veel heeft gezien in de partij. Na 15 jaar kwam zijn favoriete opening weer op het bord. Dat is fijn, maar ik heb het punt.

Ronde 8 is een kopie van ronde 7. Wat betreft rating. Net zo goed. En een zelfde soort speler. Ik zit er weer lekker in met wit. Denk er zelfs aan om met mijn g en h pion op zijn koning af te gaan. Ik heb vertrouwen. Op schaal een 8, het kan snel gaan. Of het verstandig is weet ik niet, mijn koning staat dan ook in z’n hemd. Voordat ik mijn plan wil beginnen, eerst reageren op het ongevaarlijke d5 van Rosmuller. Ik pak op e5 die nu niet meer door zijn d-pion gedekt staat. En dan mijn plan… Tot mijn schrik slaat Rosmuller terug op e5, met een partij directe en latente dreigingen waar ik de hik van krijg. Al die tijd heeft hij dit plan in elkaar gebreeen. En nu komt alles samen. En dat heb ik niet zien aankomen. Mijn hele aanvalsplan kan in de prullenmand, ik moet in de overlevingsmode. De minst erge zet verliest een pion. Ik keep dit nog wel want heb activiteit. Maar ik verpest het en Rosmuller blijkt een eindspelspecialist. Met zijn pion meer domineert hij mijn groot geschapen pion, de loper. Ik ga er af. De oud-vriend van Harrie is een gezellige prater en na de partij heb ik meer lol dan tijdens de partij.

De 9^e ronde, daar draait alles om in een toernooi met 9 ronden zwitsers. Ruurd Kunnen schreef ooit een theorie hierover op onze site. In de 9^e ronde krijg je de tegenstander dicht bij je eigen rating. Voor de sterken was je te zwak en voor de zwakken te sterk. 4 uit 8 dus. En zo gaan Harrie en ik de laatste ronde in. Harrie moet winnen en ik verliezen. Dan haalt Harrie mij in. Maar dat gaat niet gebeuren.

We zijn tussen ronde 8 en 9 verkast van ons rustige huisje ver van de bewoonde wereld naar een hostel in hartje Vlissingen. Naast de Jacobskerk. Een mooi gebouw, maar de klok slaat ieder kwartier 30 seconden. Een nieuw alibi om te mogen verliezen. Niet erg uitgerust verschijnen we dit keer wel op tijd voor de laatste ronde, een ochtendronde.

Dhr. Oosting tovert dezelfde stelling op het bord die ik ook tegen Bernard speelde in de rapid. Bernard zei sinds wanneer speel jij de Pirc. Ik wist niet dat het de Pirc was, maar leer snel. Werd ik tegen Bernard nog afgedroogd, nu bedenk ik achter het bord een nieuwtje, wetend wat ik vooral niet meer wil. En het slaat aan. Met zwart speel ik na wits loper g5, h6, en na loper h4 dit keer direct g5. Tegen Bernard deed ik dat niet en hij viel mijn koning aan. Ik draai nu de rollen om. Met g en h pion ga ik weer eens op de witte koning af. Alsof een koning daar bang van wordt, met pionnen op f2, g2 en h2. Ik realiseer me dit eigenlijk te laat, ga enorm in de tank en besluit er stukken bij te halen. Dat helpt, Oosting ruilt de zwartveldige loper af, zijn trots, en daardoor gaat de druk van mijn stelling. Ik kan snel lang rokeren en mijn tegenstander zit in de shit. Mijn opgerukte h-pion is een nagel aan de doodskist van mijn tegenstander. Steeds dreig ik hierdoor mat, en wikkel af naar een zeer gunstig toren-eindspel. En zoals ik het speelde zijn niet alle toreneindspelen remise. Ik win.

Inmiddels blijkt Harrie helaas verloren te hebben, ik had hem graag gegund zoals meestal boven mij te eindigen, maar vind dit ook niet erg. Als ik na het toernooi mijn TPR bekijk, staat er 1994. Supergezellig toernooi dus, met goede prestatie.

Ambitieus als ik ben denk ik later: dat is mooi maar weer net, net geen TPR 2000. Er is maar 1 persoon die nu weet hoe dit voelt. Dat is Bram Albertus. Een superprestatie, gefeliciteerd.

En Rob, waar zijn de tijden gebleven dat je niet al onze prestaties publiceerde. Dat je in alle stilte ergens een slechte prestatie neer kon zetten. Waarom alles zo transparant, direct dezelfde avond alles al gepubliceerd. Een topprestatie op zich. Maar je ziet, het dwingt ons tot uitzonderlijke prestaties, we kunnen niet meer falen. Bedankt voor de top-verslaggeving.

(RdV) - Nu zowel het HZT in Vlissingen als het ONJK in Borne zijn afgelopen wordt het even wat rustiger op deze site (webmaster Rudi "krijgt hem weer terug"), totdat we in september en oktober Robby weer gaan volgen (zie het item van 10 augustus: "Binnenkort in dit theater"). Omdat eerstgenoemde toernooien tegelijk plaats vonden kon ik mooi iets uitproberen: zoals U hopelijk is opgevallen heb ik twee verschillende tabelvormen gebruikt. Die van Vlissingen beviel mij persoonlijk het beste, maar hoe denkt U daar over? Laat het s.v.p. weten via een mail aan wl.extern.svpromotie@gmail.com. Ik ben benieuwd...

NB: Wat in beide tabellen ontbrak waren de namen van de tegenstanders. Indien die zouden worden toegevoegd zou de tabel veel te breed worden; degenen die echt meer willen weten kunnen natuurlijk altijd zelf op de toernooi-sites kijken (de links staan er altijd bij). Alleen bij toernooien waaraan Robby meedoet wordt een andere tabelvorm gebruikt: alle rondes onder elkaar in plaats van naast elkaar, zodat er wel ruimte is voor namen. Omdat Robby op een "iets" hoger niveau speelt heeft hij vaak bekende spelers (onder wie GM's en IM's) als tegenstander, en het is wel zo leuk om die dan wel met name te noemen! En omdat Robby meestal de enige is die wij op zo'n toernooi volgen wordt de tabel dan verticaal ook niet te lang. Vandaar.

(RdV) - Naar aanleiding van de partij van Harrie Boerkamp in de 7e ronde (zie het item van 11 augustus) appte iemand (met een achternaam bestaande uit 3 letters) "dat het niet klopte": op zet 6 kon wit Lxd5 spelen. Dat dacht ik ook toen ik de partij op de site zette, maar ik keek een halve zet verder en zag 6. ... Dxe5+. Ik meld dat hier toch maar even (en ook in dat item), voor het geval dat er meer lezers aan Harrie twijfelden...

(RdV) - Gefeliciteerd Bram!

Toelichting tabel: regel 1: bord + kleur; regel 2/3/4: gegevens tegenstander (ELO, nat., plaatsingsnr.); regel 5: score

(RdV) - De eindstand. De TPR van Harrie zit onder zijn ELO (1853 t.o.v. 1910), maar die van Rens is indukwekkend: ELO 1867, TPR 1994! Wij wachten op het eindverslag... (nu ook eens iets van Rens?).

(RdV) - En nu staan ze met 4 uit 8 samen op de 97^e t/m de 133^e plaats (samen met 35 anderen)!

(RdV) - Weer een verslag van Harrie:

Ik ben inmiddels op de door alle toernooitijgers zo gevreesde kinderafdeling terecht gekomen. Ik mocht aantreden tegen de 13-jarige Mei-Xian Eunice Hng uit Singapore. Een rating van 1500 maar op dit toernooi een TPR van dik 1800. Alweer een Morra en weer het geliefde zigeunerschaak in de opening. 

1. e4 c5, 2. d4 cxd4, 3. c3 Pf6, 4. e5 Pd5, 5. Lc4 Dc7, 6. De2 (6. Lxd5 Dxe5+) e6, 7. Lxd5 exd5, 8. Pf3 b6!, 9. Lf4 La6, 10. Dd2 dxc3, 11. Pxc3 Lb4, 12. e6 Lxc3, 13. bxc3 d6, 14. exf7+ Dxf7, 15. 0-0-0 0-0, 16. Lxd6 Tc8

Ik won nu een kwaliteit met 17. Pg5 Df5, 18. g4 Txc3+, 19. Dxc3 Dxg5+, 20. Dd2 Dxd2+, 21. Txd2 Lc4, 22. Lxb8 Txb8

De loper staat er stevig,  maar heeft weinig reikwijdte. Je zou toch zeggen dat wit het makkelijk moet kunnen winnen. Ik heb het 28 zetten geprobeerd maar de kleine bolleboos wist steeds tegenspel te houden en glipte overal doorheen. Remise.

Nu mag ik tegen een 12-jarig wonderkind uit Belgie. Daar gaan we weer.

(RdV) - Bram: 6 uit 8 !

(RdV) - Ronde 6: Bram Albertus (1616) wint van 1946! En: vandaag niemand een nul!

(RdV) - Twee puntjes:

[1] - Binnenkort in dit theater

Voor wie tussen alle toernooien de verrichtingen van Robby mist: momenteel zijn die er niet... Wel staan voor hem binnenkort op het programma:

- in september het EK t/m 16 jaar in Roemenië;

- in oktober het toernooi in Hoogeveen.

Natuurlijk gaan we hem hier weer volgen; hierbij alvast links naar de betreffende sites:

EK Jeugd

Hoogeveen

[2] - En nu gewoon leesbaar...

In het item van 9 augustus stond de oplossing op z'n kop, om te voorkomen dat U zou spieken. Omdat niet iedereen het gemakkelijk/prettig vindt om zijn scherm of zijn hoofd om te draaien, staat de oplossing er inmiddels ook normaal leesbaar onder!

(RdV) - De tabel wordt steeds verplaatst naar het meest recente item.

(RdV) - Verslag van 5e ronde uit de eerste hand, van Harrie:

Mijn partij in de 5e ronde duurde 17 minuten. Mijn tegenstander wist dat ik de Morra speelde. Naar eigen zeggen had ie zich goed voorbereid en hij kwam met een mij onbekende verdediging. Maar bij de uitvoering van zijn plan maakte hij een noodlottige fout in de volgorde. Vooral het tweede dame-offer is komisch. 

Harrie Boerkamp (1910) - Jeroen Bottema (1788)

1. e4  c5, 2. d4  cxd4, 3. c3  dxc3, 4. Pxc3 Pc6,
5. Pf3 d6, 6. Lc4 a6,   7. 0-0 Pf6,  8. De2  Lg4,
9. Td1 Pe5 (zie diagram)

10. Pxe5 Lh5, 11. Dxh5  1-0

(RdV) - Robby (je ziet hem niet maar hij is er wel...) maakte ons attent op onderstaande beschouwing op schaaksite.nl. Het betreft de partij van Rens (met wit) tegen IM Thomas Beerdsen (2447) uit de eerste ronde.

"Het leek een typische partij uit de eerste ronde. Wit staat drie pionnen achter, bijna mat, stukken passief…  Zwart won dan ook binnen een paar zetten vanaf hier, maar de partij bleek niet helemaal vlekkeloos. Sterker nog, wit staat hier goed! Waarom?"

Antwoord:

En nu gewoon leesbaar:

(RdV) - Let op Bram!